Twice shy van Joel Orff

Orff verbreekt stilte met schuchter en liefdevol vader-dochter verhaal

De Noord-Amerikaanse stripmaker Joel Orff gaat al heel wat jaren mee. Als kind maakte hij elke maand een strip van 32 pagina’s met behulp van de overgebleven exemplaren van de plaatselijke krant. Helaas bestaan die strips niet meer, omdat hij die na zijn eerste collegejaar allemaal weggegooid heeft. Doodzonde natuurlijk, hoewel Orff zelf niet weet of hij er nu spijt van moet hebben of niet. Hij stopte gelukkig niet met het maken van strips, want in 1993 bracht hij zelf in digitale vorm het eerste deel van de driedelige reeks Sturm and Drang uit en in 2005 werd zijn wekelijkse strip Great Moments in Rock’ n ’Roll opgenomen in de Pacific Sun, het langstlopende gratis weekblad in de VS. Die strips zijn nu nog terug te vinden op zijn website.
 Daarna maakte Orff twee graphic novels, Waterwise in 2004 en Thunderhead Underground Falls in 2007, die beide in het Frans vertaald werden. Dan blijft het op stripgebied een tijdlang stil, maar daar is met het onlangs verschenen van Twice shy een eind aan gekomen. 

Twice shy begint met een kort verslag van de kennismaking tussen Bob en Wanda. Na een flinke sprong in de tijd ontvangt Bob een ansichtkaart van Wanda, met een prachtige foto van Milwaukee. Achterop leest Bob twee plompverloren mededelingen: hij heeft een dochter, Casey, én ze komt een tijdje logeren.

Beduusd gaat hij naar zijn werk bij het taxibedrijf Yellow Cab Co. Terwijl hij zijn klanten heen en weer brengt, dwalen Bobs gedachten steeds weer af naar de tijd die hij met Wanda doorbracht. Na afloop van zijn werk vraagt hij raad aan een collega die Wanda ook gekend heeft. Die stelt hem gerust: “Ze neemt je vast in de maling”.Dat overtuigt Bob en opgelucht keert hij huiswaarts, pikt onderweg boodschappen op en ziet dan op de trap voor zijn huis een meisje zitten. Wanda meende het dus wél! Het meisje blijkt zijn dochter Casey. Onwennig maken ze kennis met elkaar, maar van bijpraten komt het niet of nauwelijks, want Casey is moe en gaat vroeg naar bed. 

De volgende ochtend heeft Bob zich al vroeg uit de voeten gemaakt. Hij is naar zijn werk, vertelt hij Casey via een briefje. Casey probeert de dag door te komen door de buurt te verkennen, maar voelt zich verloren en keert al snel weer terug naar huis. Als Bob die avond thuiskomt, is ze ziek. Bob krijgt medelijden met de arme Casey, overwint daardoor zijn verlegenheid en komt in actie. Hij stopt Casey in bed, verzorgt haar en ondertussen voeren ze hun eerste echte gesprek. Over hun ervaringen met Wanda, en hoeveel Casey op haar lijkt, en hoe anders Bob is, of hij weet waarom Wanda wegging, en nog veel meer. Het is het begin van wat een hechte vriendschap wordt. Bob neemt Casey regelmatig mee naar zijn werk, ze gaan samen uit eten, lezen samen, genieten samen van de stilte én van de kleine Stinkbom, een katje dat ze uit het asiel halen. 

Maar dan gaat er ineens van alles mis, de ene tegenspoed volgt de andere op. Ze leggen zich er echter niet bij neer en vinden telkens telkens een nieuwe uitweg. Tot de laatste dreun, die wel erg hard aankomt.

Orff’s Twice shy is een teder, maar ook schrijnend verhaal over twee schijnbaar verschillende mensen: een jong, in zichzelf gekeerd meisje dat nog niet weet wat ze wil of kan, en een volwassen man die gekwetst gevlucht is in een voortkabbelend bestaan tussen zijn boeken en de tientallen notitieboekjes met half affe verhalen. De op het eerste gezicht onbeholpen tekeningen van Orff, in eenvoudig zwart-wit, zijn zeer effectief in het oproepen van emoties. Ze maken je aan het lachen als Bob en Casey aan het dollen zijn, zorgen dat je zwijgend meegeniet van de stiltes. Ze veroorzaken een brok in je keel als beiden het zwaar hebben en laten je opgelucht ademhalen als het meevalt. Het slotakkoord is mede daardoor uiteindelijk bitterzoet. Het laat je glimlachend achter.