Moeders van anderen van Mirthe van Doornik

moeders van anderen by Mirthe van Doornik
My rating: 4 of 5 stars

Bij vraag 9 van de Hebbanleesclub met dit boek, meldde ik dat ik voortaan al mijn foto's en filmpjes zou controleren op kinderen van andere moeders, want als iets me gaat bijblijven is het wel die zinsnede uit de epiloog.

Het is knap dat Mirthe van Doornik met dit debuutverhaal mij zo heeft weten te boeien, want ze was de (voorlopig, zo heb ik mij voorgenomen,) laatste in een rij van debuten waarin over het opgroeien in een problematische gezinssituatie wordt verhaald. Samen met Klaproos van Anne-Fleur van der Heiden, is Moeders van anderen een hoogtepunt in die rij gebleken.

Natuurlijk valt er best eea op bijvoorbeeld de vertelwijze aan te merken. Het verschil in stem tussen Nico en Kine, de twee zussen die onder de hoede van hun aan alcohol verslaafde moeder opgroeien, had groter moeten. Zeker aan het begin van het verhaal als het leeftijdsverschil tussen beiden alleen al in hun woordenschat en wijze van uitdrukken voor een verschil had moeten zorgen. Dat verschil zou er niet alleen moeten zijn omdat er een leeftijdsverschil is tussen de zussen, er ligt ook een aantal jaar tussen het eerste deel waarin Kine, de jongste, aan het woord is en het tweede deel waarin Nico vertelt wat er zo allemaal gebeurt.

De opzet die Van Doornik heeft gekozen werkt geweldig. Om en om komen Kine en Nico aan het woord en telkens is de periode waarin ze aan het woord zijn een aantal jaar later geplaatst. Zo is Kine in 1997 de woordvoerder, Nico in 1999, Kine weer in 2001, Nico in 2004 om dan ineens een sprong van tien jaar te maken waarin Kine weer aan het woord is. Zon'n opzet zorgt ervoor dat je als lezer lang niet alles te weten komt van de zussen en hun omgeving. Er gebeuren dingen in de jaren die tussen twee delen liggen, die hun effect hebben op het deel dat je aan het lezen bent, maar nooit expliciet benoemd worden. Zo kom je bijvoorbeeld nooit te weten waarom de moeder van Nico en Kine geen contact meer heeft met haar eigen moeder. Daar moet je tegen willen kunnen, maar als je dat accepteert, is het heel plezierig om zo 'schijfjes leven' opgediend te krijgen en over die 'gaten' en 'rafels' na te denken. Of dat gewoon voor lief te nemen, natuurlijk.

Moeders van anderen is nergens zo mistroostig dat Nico of Kine de tranen uit je oogbollen trekken, gelukkig, maar bij tijd en wijle is het leven van beide zussen wel knap deprimerend en soms gewoon triest. Gelukkig heeft Kine Nico om bij te schuilen, maar dat geldt andersom minder voor Nico. Nico is de oudste, tenslotte.
Het is soms verbijsterend te lezen wat er zoal bij je buren aan de hand kan zijn, maar het blijft niet bij verbijsteren... Moeders van anderen stemt tot nadenken en beter om je heen kijken. En naar foto's kijken, natuurlijk, vooral de foto's die je hebt gemaakt bij je bezoek aan Disneyland ... en waar je - wellicht - voor even de moeder van andere kinderen was.

Gelezen ihkv de (blind date) Hebbanleesclub Moeders van anderen

View all my reviews