Rode sulfur van Robert Bosnak

Rode sulfur by Robert Bosnak
My rating: 2 of 5 stars

'De laag uitgesneden hals van haar japon onthult de bedwelmende aanzet tot haar roomblanke borsten.'
'Wanneer mijn blik dreigt af te dwalen naar haar roomblanke schouders, wend ik me af.'
'In verwarring staar ik naar de parels die als druppels maanlicht op haar zachte hals rusten.'
'Mijn hart is gevulder dan ooit terwijl rivieren van liefde me op het ritme van mijn hartslag doorstromen.'
'Ze staat op, een dun laagje zweet glinstert op haar blozende boezem.'
'Een deel van het bier stroomt over haar kin en sijpelt tussen haar borsten.'

Zo kan ik nog regel, na regel doorgaan... ik ben opgehouden met het onderstrepen van deze clichés, die rechtstreeks uit een Bouquetreeksboek afkomstig lijken te zijn, op het moment dat ik deze regel tegenkwam, die op dezelfde pagina staat als de laatste hierboven:

'Ik neem haar in mijn armen, voel haar vochtige huid tegen de mijne en terwijl ik haar gezicht streel, komt plotseling het verlangen [...]'

Zo jammer, zo jammer. Ik had me echt verheugd op dit boek, omdat het filosofie, wetenschap, alchemie en een tikkeltje fantasy (magie) bijeen zou brengen en zich in ons eigen Nederland zou afspelen. Huygens, Spinoza, de Witt, enz. Maar Bosnak speelt niet. Speelt niet met taal, speelt niet met de (historische) personages die daardoor geen van allen tot leven komen, is bijna irritant consciëntieus als het om de feiten en de feitjes gaat. Zo vertelt hij in een interview dat hij veel schilderijen uit de tijd waarin het verhaal speelt (tweede helft 17de eeuw), heeft bestudeerd, en dat is te prijzen, ware het niet dat de beschrijving van stad en omgeving daardoor op navertellingen van schilderijen lijken. Voeg daar Jungiaanse droomtherapieën en een driehoeksverhouding waarbij de reacties van de betrokkenen, vooral de twee vrouwen, regelmatig nogal 19e-eeuws 'over de top' zijn, en het verhaal van Rode Sulfur, deel 1 is verteld. Op één element na. Er is nog een geheimzinnige figuur met een halvemaanvormige dolk, en de hoofdpersoon Mundanus, is niet zo gecharmeerd van hem omdat hij gevaarlijk is en waarschijnlijk achter de Rode Sulfur aanzit. Spanning levert dat niet op, want daar blijft het vooralsnog bij: vertellen dat het spannend is. Of wordt.

Wellicht wordt die spanning in het volgende deel wel opgebouwd, wellicht heeft Bosnak dan wel het lef om wat vrijheid te nemen bij het vertellen en is hij daardoor in staat om zijn personages wat meer vlees en bloed te gunnen? Deel 1 stelde daarin, wat mij betreft, teleur.

Oh ja, en voor wie wil weten welk verlangen er dan wel bij Mundanus wordt opgewekt door die vochtige huid terwijl hij 'haar' gezicht streelt, zal ik de complete zin hieronder opnemen.

'Ik neem haar in mijn armen, voel haar vochtige huid tegen de mijne en terwijl ik haar gezicht streel, komt plotseling het verlangen in mij op mijn baard te scheren.'

Duh.

Gelezen ihkv de Hebbanleesclub Rode Sulfur

View all my reviews