Lieve van Ronald Giphart

Lieve by Ronald Giphart
My rating: 2 of 5 stars

Noah, een jonge succesvolle regisseur ontmoet via zijn vriend/scenarist Casper, Lieve die zich op dat moment voordoet als prostituee. Het toeval wil dat Noah op zoek is naar een hoofdrolspeelster voor zijn film. Lieve overdondert hem zodanig met haar persoonlijkheid, dat ze niet alleen de hoofdrol in zijn film, maar ook in zijn leven krijgt. Helaas eindigt hun geluk nogal abrupt omdat Lieve door een ongeluk om het leven komt.
Noah wil met zijn nieuwste film een monument oprichten voor Lieve door een film te maken over haar en zijn leven met haar na Sub, hun eerste gezamenlijke succes. Liv Minnema en Bison van Beerschot zijn door Noah uitverkoren om de hoofdrollen te gaan spelen in de film Lieve, terwijl Noah zelf het scenario heeft geschreven.

'En wat vind je van Bison van Beerschot?'
Bison van Beerschot? Was hij gecast voor een rol in deze film?
'Eh... een erg goede acteur.'
Liv keek afwachtend naar Noah.
'Ik vind hem crap, ' zei hij. 'Een totale onbenul. Hij gaat de hoofdrol doen.'
Even staarde Liv hem met lichte verbijstering aan.
'Waarom heb je hem datn gekozen?'
'Omdat hij mij moet spelen. Ik ben ook een totale onbenul.'

Lieve, het boek, begint op de eerste dag van de opnamen en volgt de gebeurtenissen op de set en de levens van enkele bij de film betrokkenen. In korte hoofdstukken van soms maar anderhalve pagina, en zelden langer dan 4 pagina's, wordt het verhaal van het ontstaan van de film afgewisseld met terugblikken die gewijd zijn aan het leven van Lieve en haar relaties met Noah, Casper en anderen.

Lieve is mijn romankennismaking met Giphart. Van hem heb ik eerder wel Kuipkoorts en de graphic novelversie van De wake gelezen, maar zijn romans heb ik lang links laten liggen met het idee dat die niet 'voor mij' zouden zijn. Door de aangename en smakelijk wijze waarop Giphart in Kuipkoorts vertelt over zijn belevenissen met mijn clubje, stapte ik over mijn aarzeling heen en durfde ik (de leesclub van) Lieve aan. Helaas, helaas is deze roman mij niet meegevallen:het is een dun verhaal, met dunne personages, waardoor het nogal slaapverwekkend is. Hier en daar laat Giphart zien dat hij aardig kan schrijven, dat hij met taal kan spelen, maar Lieve komt meestentijds over als een tussendoortje waar hij niet erg goed over nagedacht heeft. Alsof hij dat zelf weet (of omdat hij aan het intellect van de lezers twijfelt?) vindt Giphart het telkens nodig om omstandig uit te leggen wat er aan de hand is:

'Ik heb er zelf voor gekozen deze persoonlijke film te maken,' ging hij verder, 'maar nu pas, nu we eindelijk zijn begonnen, dringt door dat jullie Lieve en mij aan het kapen ... aan het overnemen zijn. Dat verwacht ik van jullie en daarom maken we deze film ook, maar het doet pijn.'

Tja, gut, ik had dat thema natuurlijk kunnen missen, maar erg waarschijnlijk is dat niet, toch?

Nee, het was niet om bovenstaande bemerkingen dat ik voorheen aarzelde om de romans van Giphart te lezen, dus in die zin heeft Lieve me wel verrast. Maar blij verrast? Nee.

Gelezen ihkv de leesclub Lieve via Hebban.nl.

View all my reviews