Rode sulfur van Robert Bosnak

Rode sulfur by Robert Bosnak
My rating: 2 of 5 stars

'De laag uitgesneden hals van haar japon onthult de bedwelmende aanzet tot haar roomblanke borsten.'
'Wanneer mijn blik dreigt af te dwalen naar haar roomblanke schouders, wend ik me af.'
'In verwarring staar ik naar de parels die als druppels maanlicht op haar zachte hals rusten.'
'Mijn hart is gevulder dan ooit terwijl rivieren van liefde me op het ritme van mijn hartslag doorstromen.'
'Ze staat op, een dun laagje zweet glinstert op haar blozende boezem.'
'Een deel van het bier stroomt over haar kin en sijpelt tussen haar borsten.'

Zo kan ik nog regel, na regel doorgaan... ik ben opgehouden met het onderstrepen van deze clichés, die rechtstreeks uit een Bouquetreeksboek afkomstig lijken te zijn, op het moment dat ik deze regel tegenkwam, die op dezelfde pagina staat als de laatste hierboven:

'Ik neem haar in mijn armen, voel haar vochtige huid tegen de mijne en terwijl ik haar gezicht streel, komt plotseling het verlangen [...]'

Zo jammer, zo jammer. Ik had me echt verheugd op dit boek, omdat het filosofie, wetenschap, alchemie en een tikkeltje fantasy (magie) bijeen zou brengen en zich in ons eigen Nederland zou afspelen. Huygens, Spinoza, de Witt, enz. Maar Bosnak speelt niet. Speelt niet met taal, speelt niet met de (historische) personages die daardoor geen van allen tot leven komen, is bijna irritant consciëntieus als het om de feiten en de feitjes gaat. Zo vertelt hij in een interview dat hij veel schilderijen uit de tijd waarin het verhaal speelt (tweede helft 17de eeuw), heeft bestudeerd, en dat is te prijzen, ware het niet dat de beschrijving van stad en omgeving daardoor op navertellingen van schilderijen lijken. Voeg daar Jungiaanse droomtherapieën en een driehoeksverhouding waarbij de reacties van de betrokkenen, vooral de twee vrouwen, regelmatig nogal 19e-eeuws 'over de top' zijn, en het verhaal van Rode Sulfur, deel 1 is verteld. Op één element na. Er is nog een geheimzinnige figuur met een halvemaanvormige dolk, en de hoofdpersoon Mundanus, is niet zo gecharmeerd van hem omdat hij gevaarlijk is en waarschijnlijk achter de Rode Sulfur aanzit. Spanning levert dat niet op, want daar blijft het vooralsnog bij: vertellen dat het spannend is. Of wordt.

Wellicht wordt die spanning in het volgende deel wel opgebouwd, wellicht heeft Bosnak dan wel het lef om wat vrijheid te nemen bij het vertellen en is hij daardoor in staat om zijn personages wat meer vlees en bloed te gunnen? Deel 1 stelde daarin, wat mij betreft, teleur.

Oh ja, en voor wie wil weten welk verlangen er dan wel bij Mundanus wordt opgewekt door die vochtige huid terwijl hij 'haar' gezicht streelt, zal ik de complete zin hieronder opnemen.

'Ik neem haar in mijn armen, voel haar vochtige huid tegen de mijne en terwijl ik haar gezicht streel, komt plotseling het verlangen in mij op mijn baard te scheren.'

Duh.

Gelezen ihkv de Hebbanleesclub Rode Sulfur

View all my reviews

Lieve van Ronald Giphart

Lieve by Ronald Giphart
My rating: 2 of 5 stars

Noah, een jonge succesvolle regisseur ontmoet via zijn vriend/scenarist Casper, Lieve die zich op dat moment voordoet als prostituee. Het toeval wil dat Noah op zoek is naar een hoofdrolspeelster voor zijn film. Lieve overdondert hem zodanig met haar persoonlijkheid, dat ze niet alleen de hoofdrol in zijn film, maar ook in zijn leven krijgt. Helaas eindigt hun geluk nogal abrupt omdat Lieve door een ongeluk om het leven komt.
Noah wil met zijn nieuwste film een monument oprichten voor Lieve door een film te maken over haar en zijn leven met haar na Sub, hun eerste gezamenlijke succes. Liv Minnema en Bison van Beerschot zijn door Noah uitverkoren om de hoofdrollen te gaan spelen in de film Lieve, terwijl Noah zelf het scenario heeft geschreven.

'En wat vind je van Bison van Beerschot?'
Bison van Beerschot? Was hij gecast voor een rol in deze film?
'Eh... een erg goede acteur.'
Liv keek afwachtend naar Noah.
'Ik vind hem crap, ' zei hij. 'Een totale onbenul. Hij gaat de hoofdrol doen.'
Even staarde Liv hem met lichte verbijstering aan.
'Waarom heb je hem datn gekozen?'
'Omdat hij mij moet spelen. Ik ben ook een totale onbenul.'

Lieve, het boek, begint op de eerste dag van de opnamen en volgt de gebeurtenissen op de set en de levens van enkele bij de film betrokkenen. In korte hoofdstukken van soms maar anderhalve pagina, en zelden langer dan 4 pagina's, wordt het verhaal van het ontstaan van de film afgewisseld met terugblikken die gewijd zijn aan het leven van Lieve en haar relaties met Noah, Casper en anderen.

Lieve is mijn romankennismaking met Giphart. Van hem heb ik eerder wel Kuipkoorts en de graphic novelversie van De wake gelezen, maar zijn romans heb ik lang links laten liggen met het idee dat die niet 'voor mij' zouden zijn. Door de aangename en smakelijk wijze waarop Giphart in Kuipkoorts vertelt over zijn belevenissen met mijn clubje, stapte ik over mijn aarzeling heen en durfde ik (de leesclub van) Lieve aan. Helaas, helaas is deze roman mij niet meegevallen:het is een dun verhaal, met dunne personages, waardoor het nogal slaapverwekkend is. Hier en daar laat Giphart zien dat hij aardig kan schrijven, dat hij met taal kan spelen, maar Lieve komt meestentijds over als een tussendoortje waar hij niet erg goed over nagedacht heeft. Alsof hij dat zelf weet (of omdat hij aan het intellect van de lezers twijfelt?) vindt Giphart het telkens nodig om omstandig uit te leggen wat er aan de hand is:

'Ik heb er zelf voor gekozen deze persoonlijke film te maken,' ging hij verder, 'maar nu pas, nu we eindelijk zijn begonnen, dringt door dat jullie Lieve en mij aan het kapen ... aan het overnemen zijn. Dat verwacht ik van jullie en daarom maken we deze film ook, maar het doet pijn.'

Tja, gut, ik had dat thema natuurlijk kunnen missen, maar erg waarschijnlijk is dat niet, toch?

Nee, het was niet om bovenstaande bemerkingen dat ik voorheen aarzelde om de romans van Giphart te lezen, dus in die zin heeft Lieve me wel verrast. Maar blij verrast? Nee.

Gelezen ihkv de leesclub Lieve via Hebban.nl.

View all my reviews