Seveneves van Neal Stephenson

Seveneves by Neal Stephenson
My rating: 5 of 5 stars

Het is hoog tijd om aandacht te schenken aan het boek waarmee ik een groot deel van deze maand op grote hoogte heb vertoefd: Seveneves van Neal Stephenson. Bovendien meldt ieder zichzelf respecterend nieuwsmedium vandaag dat NASA ontkent dat er volgende maand een einde aan de wereld komt, ondanks alle geruchten die daarover de wereld rond gaan.

There is no scientific basis – not one shred of evidence – that an asteroid or any other celestial object will impact Earth on those dates,” said Paul Chodas, manager of Nasa’s near-Earth object office at the jet propulsion laboratory in Pasadena, California.“If there were any object large enough to do that type of destruction in September, we would have seen thing of it by nowsome.

Mij stelt dit nieuws niet gerust. Wat nu als die asteroïde niet de aarde, maar de maan raakt. En wel zo dat de maan daardoor in acht stukken breekt? Ik weet, dankzij Neal Stephenson, dat dat letterlijk uitstel van executie betekent voor de mensheid op aarde. In eerste instantie lijkt het mee te vallen. Het is een beetje jammer dat er geen maan meer is en natuurlijk heeft dat hier en daar wel wat gevolgen, maar niets om je ongerust over te maken: het uitzicht is veranderd, die ene maan is veranderd in acht heel verschillend uitziende brokken; we gaan die brokken maan zelfs namen geven op basis van hun uiterlijk. Maar dan botsen twee brokstukken op elkaar, breekt er een in tweeën door die botsing en zijn er ineens negen stukken maan.

Dat is het moment waarop ook mensen die dit boek van Neal Stephenson nog niet gelezen hebben, langzamerhand gaan beseffen dat die zo ongevaarlijk lijkende overblijfselen van de maan helemaal niet ongevaarlijk zijn. Met het toenemen van het aantal brokstukken, wordt de kans op botsingen groter. Hoe vaker de stukken op elkaar botsten, hoe groter de kans dat er stukken afbreken en dan zijn er weer meer stukken, en is de kans dat die op elkaar botsen, enz. Het aantal maanstukken neemt na verloop van tijd exponentieel toe met als gevolg dat er op den duur zoveel kleine brokstukken en brokstukjes rond de aarde zweven dat het verschijnsel een eigen naam verdient: White sky.

DOOB COULDN’T GUESS HOW MANY TIMES DURING HIS LIFE HE HAD noted a cottony tuft of cloud in a blue sky, then looked up hours later to discover that it had developed into a bank of clouds that covered the sun and told of a change in the weather. Such phenomena happened too slowly for the mind to discern them as happening at all. During the last hours of A+1.335, something like that occurred in the cloud of lunar debris that had been hanging in the sky for the last seven hundred days. Later they would watch the movies of it in time-lapse, compressing a day’s changes into a minute of video, and it would look like an explosion. Or an epidemic of explosions.

1 jaar en 335 dagen nadat de maan 'ontploft' is, zijn er miljoenen stenen en steentjes die zich gedragen als cream in coffee, spreading and paling... Al die tijd zijn er al regelmatig brokstukken maan in de atmosfeer terechtgekomen en enkele zijn op aarde ingeslagen, maar zodra de White sky is ontstaan en zich uitbreidt zal dat vaker en vaker voorkomen. Een paar dagen na de White sky, zullen er miljarden brokken in de atmosfeer en op aarde terechtkomen. Deze Hard rain zorgt niet alleen voor miljarden inslagen, maar zet ook de atmosfeer in brand. Zonder zich diep in de aarde of de oceanen te begraven, zal niets of niemand op aarde overleven.

Dus. Als die asteroïde ons mist, maar de maan in acht stukken slaat, dan hebben we nog ongeveer 700 dagen om te bedenken wat we met zijn allen kunnen doen om in ieder geval een klein deel van de mensheid te redden. Het is verstandig om nu Seveneves aan te schaffen en te lezen, want Stephenson vertelt daarin wat er zoal gedaan zou kunnen worden om althans een klein deel van de mensheid in de ruimte te laten overleven. Hij gaat zelfs zover om in het laatste deel een grote sprong van 5000 jaar voorwaarts te maken om te laten zien wat die verre, verre nazaten van ons dan op en rond een inmiddels weer aardig leefbare aarde aan het doen zijn.

Ongetwijfeld zullen er mensen zijn die vinden dat Stephenson teveel aandacht besteedt aan de beschrijving en werking van allerlei ruimtetevaartuigen, voortbewegingsmechanieke, -manieren, en andere apparaten, maar dat wordt vast rechtgetrokken door de mensen die op- en aanmerkingen hebben over het al of niet wetenschappelijk onderbouwde gehalte daarvan. De eerlijkheid gebiedt mij te zeggen dat, zolang het zo geloofwaardig is beschreven dat ik het slik (en ik slik het), het me niet boeit of iets niet kan/nooit zal kunnen omdat er een palletje of pinnetje of stofje ontbreekt. Stephenson weet waar hij over schrijft, besteedt veel tijd aan research, maar Seveneves is fictie. Science fictie. De echte, op smaak gebracht en opgediend met snufjes Sarah Palin (die het helaas toch tot president van de US heeft geschopt), Elon Musk (achtergrondheld in eigen ruimteschip) en Doc (of DOOB zoals in het stuk hierboven) is niet gebaseerd op Neil deGrasse Tyson, het ís Neil deGrasse Tyson.

View all my reviews