De terugkeer van de wespendief van Aimée de Jongh

De Terugkeer van de Wespendief by Aimee De Jongh
My rating: 4 of 5 stars

Aimée de Jongh heeft met De terugkeer van de wespendief haar eerste graphic novel uitgebracht en daarmee een droom verwezenlijkt. Het liefst van alles had ze In de ban van de ring verstript, zo vertelt ze in Nooit meer slapen (van 2 oktober), maar vanwege problemen met het verkrijgen van de rechten om dat ook daadwerkelijk te mogen doen, is dat er niet van gekomen. Het heeft Aimée er niet van weerhouden om over hetzelfde thema - kinderen die te snel moeten opgroeien - een graphic novel te maken.

De terugkeer van de wespendief is, net als een manga, in zwart-wit getekend. Anders dus, dan haar strip Snippers (dagelijks in Metro te vinden) waar de meeste mensen haar van zullen kennen. Dat anders zijn beperkt zich niet tot alleen het gebruik van kleur. Het verhaal en de tekeningen wijken ook behoorlijk af van wat Aimée de Jongh in haar andere comics tot nu toe heeft laten zien en 'horen'. Een uitzondering daarop is misschien Land's End, een comic die te zien is op haar website (www.iamshoraro.com), geschreven door Pieter van Oudheusden en afgemaakt door de Jongh. Net als in De terugkeer van de wespendief is dood de hoofdrolspeler.

Simon Antonisse heeft zijn boekwinkel van zijn vader geërfd, maar door de crisis en de internetconcurrentie is hij niet meer in staat om de winkel voort te zetten. Hij vult de voorraad van zijn winkel aan met boeken die zijn opgeslagen in een schuur die zich in een aan de stad grenzend bos bevindt. Op de terugweg, met een auto vol boeken, is Simon getuige van de zelfmoord van een vrouw. Machteloos ziet hij toe hoe zij voor een aanstormende trein gaat staan en zo de dood vindt. Simon, toch al een binnenvetter, staat niet toe dat zijn vrouw Laura hem helpt met het verwerken van deze gebeurtenis. Volkomen in zichzelf opgesloten, loopt hij bijna onder een auto. Een onbekend meisje, Regina, grijpt in en zorgt er niet alleen voor dat hij niet door de auto wordt gegrepen, maar trekt hem ook onder het verpletterende gewicht van zijn herinneringen vandaan.

De Jonghs eersteling is een fijn boek om te lezen en te bekijken. De tekst en de soms zeer indringende tekeningen hebben elkaar nodig, maar laten daarbij toch genoeg ruimte voor de verbeelding.Vooral het onverwachte en zeer originele einde zorgt voor een blijvende indruk en mooie herinnering aan de wespendief, omdat het zo overduidelijk laat zien wat een boek kan betekenen.....

View all my reviews