In the realms of the unreal van Henry Darger

Als je informatie over Henry Darger zoekt, is het bijna vanzelfsprekend dat Google een link naar Wikipedia toont. Helaas lang niet altijd naar de Nederlandse versie, maar wel vrijwel altijd naar de Engelse versie. Zo ook in het geval van Henry Darger:

Henry Joseph Darger, Jr. (/ˈdɑrdʒər/; c. April 12, 1892 – April 13, 1973) was a reclusive American writer and artist who worked as a custodian in Chicago, Illinois.^[1] He has become famous for his posthumously discovered 15,145-page, single-spaced fantasy manuscript called The Story of the Vivian Girls, in What is Known as the Realms of the Unreal, of the Glandeco-Angelinian War Storm, Caused by the Child Slave Rebellion, along with several hundred drawings and watercolor paintings illustrating the story.^[2] [...]

Die eerste zin moet heel veel mensen hoop geven: zolang er na je dood maar een of meer manuscripten, of schilderijen of schetsen of beeldhouwwerken of muziekstukken of andere creatieve uitspattingen worden gevonden, kom je in Wikipedia terecht als een kunstenaar die zijn/haar geld verdiende door te werken als conciërge, docente, call center medewerker, verpleegkundige, bankdirecteur, boerin, schoenenverkoper, enz.  Dargers 15.145 pagina's tellende, enige, meesterwerk wordt gezien als one of the most celebrated examples of outsider art, oftewel kunst gemaakt door buitenstaanders. Buitenstaanders zijn in dit geval mensen die - tijdens hun leven - niet tot de kunstwereld behoorden en/of (h)erkend zijn als kunstenaar.

Henry Darger

Henry Darger was zo'n onbekend buitenbeentje. Een schrijver én schilder die, om in leven te blijven en aan zijn kunst te kunnen wijden, zijn geld verdiende als conciërge. Hij werd geboren in Chicago (1892) en bracht een groot deel van zijn jeugd door in een tehuis voor zwakzinnige kinderen. Als volwassene leidde hij een eenzaam leven in een bescheiden eenpersoonskamer. Daarin werden na zijn dood in 1973, honderden schilderijen - waarvan vele meer dan 10 meter lang en dubbelzijdig - en een meer dan 15.000 pagina's tellende roman, een autobiografie, en duizenden pagina's van tijdschriften gevonden. 

Henry Dargers kamer

Nathan and Kiyoko Lerne, Dargers huiseigenaren, herkenden de kamer voor wat het was: een schatkamer. Zij hebben ervoor gezorgd dat Dargers werk bekend werd en dat Henry Darger zelf gezien wordt als een van de beste vertegenwoordigers van outsiderkunst. 

Werk van Henry Darger in de Andrew Eldin Gallery (2010)

Sinds zijn dood in 1973 en de ontdekking van zijn enorme opus, maar vooral sinds de jaren 1990, zijn er veel verwijzingen in populaire cultuur naar Dargers werk te vinden in het werk van andere beeldend kunstenaars. In 2004 heeft Jessica Yu's een documentaire over het leven en de werken van Henry Darger: In the realms of the Unreal. 

De documentaire werd uitgezonden door PBS en is in zijn geheel te bekijken op YouTube. 

Bron en inspiratie: De zes meest krankzinnige boeken deel 1, te vinden op Schrijven Online, dat op zijn beurt een vertaling is van (een deel van) The 6 Most Certifiably Insane Acts of Writing dat twee jaar geleden verscheen Cracked.com. De zes auteurs/boeken die besproken worden, zijn:

• Hans Fallada, the all-time poster boy for writers who just didn't give a shit.
• Robert Shields, auteur van het dikste dagboek ter wereld, met daarin o.a. boeiende passages zoals: 

July 25, 1993 

7 am: I cleaned out the tub and scraped my feet with my fingernails to remove layers of dead skin.

7.05 am: Passed a large, firm stool, and a pint of urine. Used five sheets of paper.

April 18, 1994 

6:30-6:35: I put in the oven two Stouffer's macaroni and cheese at 350°.

6:35-6:50: I was at the keyboard of the IBM Wheelwriter making entries for the diary.

6.50-7.30: I ate the Stouffer's macaroni and cheese and Cornelia ate the other one. Grace decided she didn't want one.

7.30-7.35: We changed the light over the back stoop since the bulb had burnt out.

August 13, 1995 

8.45 am: I shaved twice with the Gillette Sensor blade [and] shaved my neck behind both ears, and crossways of my cheeks, too.

 Het dagboek mag pas in 2057 in zijn geheel worden ingezien.

• James Joyce, auteur van Finnegans Wake
• Daisy Ashford, auteur van The young visitors
• Jean-Dominique Bauby, auteur van Het duikerspak en de vlinder

Op Cracked.com eindigt de bespreking met de volgende, terechte, vraag: 

So, for all of you aspiring writers out there still procrastinating on your novel, what the fuck is your excuse?