Hex van Thomas Olde Heuvelt

HEX by Thomas Olde Heuvelt
My rating: 2 of 5 stars

Sinds ik 15 jaar geleden na een paar pagina's van een boek van een Stephen King (It?) nachtmerries kreeg van een pluche speelgoedbeest in een kast, heb ik geen horror- of griezelverhaal meer geprobeerd. Ik had Hex dan ook links laten liggen als ik had geweten dat het om een griezelverhaal ging. Hex ben ik gaan lezen omdat ik een science fiction/fantasy-verhaal van eigen bodem verwachtte, nadat ik Olde Heuvelts The boy who cast no shadow had gelezen. Een steengoed verhaal en dus noteerde ik de naam van de schrijver en nam me voor zijn nieuwste boek te lezen. Hex stond toen op het punt van uitkomen.

In eerste instantie koos ik Hex als bedboek, en las het daarom in dagelijkse kleine porties. Maar na enige tijd - zo'n beetje op de helft van het boek - leek het me raadzaam om het boek in de zonnige tuin verder (uit) te lezen:

Mogelijk waren het ruwe berken, maar de stammen waren zo oud en verweerd dat een leek het onmogelijk kon uitmaken. Ze deinden zachtjes krakend in de wind, de kale takken grillig als zwarte, uitgekristalliseerde bliksem tegen de staalgrijze lucht. Pieter keek omhoog en nu zag Stefan waar hij naar keek: zeker vijftien meter hoger, bijna bovenaan, hing [...]

Dat was zo ongeveer het moment dat ik naar de zon vertrok met het boek. Ik heb zelfs getwijfeld of ik zou doorlezen, want behalve dat ik het risico zou lopen slecht te slapen, houd ik simpelweg niet van horror. Omdat ik al zo'n eind gevorderd was en ik, ondanks alles, toch benieuwd was naar de afloop, las ik door tot het einde. Waarbij aangetekend moet worden dat ik een groot deel van de laatste veertig, vijftig pagina's 'diagonaal gescand' heb. Dat vond ik niks. Niet griezelig, niet spannend, niet lezenswaardig, niks. Saai. En erger nog: niet goed.

Tot even na halverwege is Hex een alleraardigst verhaal. Origineel, spannend en redelijk geschreven, hoewel Olde Heuvelt ook dan al de neiging heeft teveel uit te leggen. In de tweede helft van het boek laat Olde Heuvelt vrijwel niets meer aan het toeval of de verbeelding over en verklaart tijdens de gebeurtenissen en zelfs regelmatig vooraf, wat en hoe een en ander moet worden begrepen. Het is alsof hij bang is dat lezers van zijn verhaal hun eigen conclusies gaan trekken en hun eigen fantasie gebruiken.
Wat de reden er ook voor is geweest, ik ben er Olde Heuvelt dankbaar voor, want het bleek een uiterst effectief middel om te voorkomen dat ik 'echt' aan het griezelen sloeg, met als resultaat dat mijn nachtrust ongeschonden bleef. Dat laatste stel ik op prijs, maar het toont aan dat Hex - zelfs als ongecompliceerd griezelverhaal - onder de maat is. Jammer, dat het zo afloopt, want het begon, zoals gezegd, alleraardigst ...


View all my reviews