Snoecks 2014

Ik heb vanmorgen gecontroleerd en geconstateerd dat mijn collega's precies dezelfde reactie had als ik op het moment dat ze een Snoecks in de boekwinkel tegenkwamen: herkenning van de titel maar geen flauw idee wat het was. Een boek, een jaarlijks tijdschrift, een almanak ... duister. Een enkele keer - lang geleden - heb ik het wat doorgebladerd, wellicht, maar toen blijkbaar geen enkele aandrang gevoeld om het boek aan te schaffen. Groot was mijn verbazing dan ook toen een Ierse internetvriend, die ik via Dizzie.nl heb leren kennen, in oktober toen we elkaar voor het eerst in levende lijve zagen voor een lunch bij Polare Groningen, op zoek was naar de 2014-editie van Snoecks. Dolf vertelde wat er zoal te vinden is in die jaarlijkse Snoecks en wekte direct mijn interesse. Want wat is er zoal in 'een Snoecks' te vinden?

Meer dan 500 pagina’s verhalen met bijbehorende afbeeldingen over literatuur, fotografie, architectuur, beeldende kunst en andere kunsten. Het naslagwerk bestaat al sinds 1782 en is van oorsprong Vlaams. Wikipedia meldt daarover:

De Gentse drukkersfamilie Snoecks gaf toen al sinds 1782 de kleine Snoeck’s Almanak uit. De “Groote Snoeck’s Almanak” bood meer verhalen en was rijker geïllustreerd dan de kleine. Het Snoecks jaarboek zoals dat vandaag nog bestaat, werd in belangrijke mate bedacht en vormgegeven door Serge Snoecks (1923-1997). In de jaren zestig zorgde hij voor een verbreding van de ‘grote almanak’. Er kwam meer ruimte voor fotografie, plastische kunsten, film en design. Een lifestyleblad avant la lettre. Snoecks 1969 liet het apostrofje vallen en kreeg als ondertitel ‘literair jaarboek voor zuid en noord’ mee. Voor het eerst verscheen het jaarboek dan ook in Vlaanderen én Nederland.

Met andere woorden, sinds 1969 laat ik een compact, goedkoop boek, voorzien van prachtige foto’s en illustraties en verhalen links liggen! Toch verdween het boek daarna weer uit mijn gedachten. Tot vanmorgen.

Soms stopt mijn trein namelijk ’s morgens op een perron waardoor ik ‘gedwongen’ wordt om langs de op het station aanwezige Bruna te lopen en dan kan ik het natuurlijk niet nalaten om daar even een rondje te maken. En wat lag daar vanmorgen op een stapeltje? Jawel, de 2014 Snoecks! Voor nog geen 15 euro kon ik het dit jaar, voor het eerst sinds 1969, niet laten liggen, omdat ik nu wist wat het was en wat ik er in zou tegenkomen. Ik pakte het op en nam het mee naar de kassa, waar het tot mijn verrassing zelfs maar 9,95 bleek te kosten. En nu ligt het naast me, op mijn bureau...

 
Gelukkig moet ik straks naar een elders in Groningen gelegen pand en kan ik een klein stukje daarvan met de trein afleggen. Daar kan ik deze editie van Snoecks alvast een beetje doorbladeren en kan ik er, net zo vast, tussen de drie overleggen van vanmiddag door, nog wat meer in rondneuzen.

Hieronder alvast een klein voorproefje, maar er is veel en veel meer te zien op de website van Snoecks en natuurlijk in het boek zelf. En dat voor nog geen tientje....

Philip-Lorca diCorcia maakt zorgvuldig geplande en trefzeker uitgevoerde foto’s waarvoor hij familieleden en (gelegenheids)acteurs inzet. Hij heeft vertrouwde noties als straatfotografie en ‘het beslissende moment’ grandioos naar zijn hand gezet. Wat lijkt op willekeurige poses, is meestal het gevolg van een minutieus uitgetekend plan. Snoecks 2014 toont enkele van de vele foto’s die hij de voorbije jaren in New York en Los Angeles maakte in opdracht van het Amerikaanse topmagazine W.

 

Stro, aarde, steen en hout zijn niet bepaald de meest gebruikelijke bouwmaterialen in de hedendaagse architectuur. De Japanner Terunobu Fujimori zweert erbij. Hij maakt bizarre en poëtische gebouwen die de bouwkunst op haast primitieve wijze terugbrengen tot haar essentie: het bieden van warmte en onderdak.

De verhalen en romans van de New Yorkse schrijver Sam Lipsyte vallen op door het scherpzinnige taalgebruik en de zwarte humor. Zijn roman De vraag verscheen bij Meulenhoff. HBO werkt samen met Lipsyte aan een comedyserie gebaseerd op zijn boeken. De wijsheid van een doula komt uit zijn nieuwe verhalenbundel The Fun Parts. (ill. Erwin Vanmol)