Inktspot

Wie kent Faisal Trad nog? De man die in juni 2015 werd aangesteld als hoofd van de VN-Mensenrechtenraad? Faisal Trad, VN-ambassadeur in Genève afkomstig uit Saudi-Arabië, een land dat de doodstraf door middel van onthoofden toepast voor moord, verkrachting, het verkondigen van een ander geloof dan de islam, gewapende overvallen, herhaaldelijk drugsgebruik, het afzweren van de islam, overspel en seks tussen ongehuwden, homoseksualiteit, hekserij of bekering tot het christendom. Het werd pas in september 2015 bekend gemaakt. Albo Helm noemde zijn ode aan Faisal Trad die hij op 22 september ’t IS een kwestie van geduld, waarmee hij in beeld en letters blijk geeft van een scherpe geest.

Het Midden-Oosten komt nogal eens langs in Inkspot, de beste spotprenten van het politiek jaar 2015-2016, maar dat is onvermijdelijk gezien de gebeurtenissen van het afgelopen jaar. Het is nogal cynisch dat een Saudi aan het hoofd van de Mensenrechtenraad staat, dat als belangrijkste taak heeft om zorg te dragen voor naleving van (de verdragen voor) de mensenrechten. Jemen, Syrië.. vluchtelingen. Natuurlijk en helaas zijn er talloze afbeeldingen te vinden waarin vluchtelingen een rol spelen, dat kan niet anders met een onderwerp dat bijna dagelijks voor koppen in de krant zorgt. Die continue spotlight zorgt ervoor dat als je de eerste spotprent van Len Munnik ziet je in eerste instantie niet doorhebt dat deze afbeelding géén vluchtelingen in een bootje bevat. Het duurt even voordat je doorhebt dat het een tekening uit maart 2015 is en het toen nog maar de vraag was of de Grieken in de eurozone zouden blijven. Het lijkt alweer zo lang geleden.
De vijfde tekening, van Stefan Verwey uit juni 2015 is de eerste prent die aandacht besteed aan de schrijnende toestanden die het resultaat zijn van de dan inmiddels fors toegenomen stroom vluchtelingen. Er zullen er nog vele volgen, waaronder de met de inktspotprijs 2015-2016 bekroonde tekening van Peter van Straaten.

De jury schreef er onder ander het volgende over: "Er wordt een gesprek gesuggereerd om die ene zin heen die de tekenaar wel citeert. Het is een alledaags tafereel. Hier zien we onze buurvrouwen, maar de winnaar heeft iets anders gezien en gehoord. Deze tekening schrijnt. Deze tekening doet pijn. Deze tekening zegt namelijk iets over ons; hij laat ons lachen en ons schamen tegelijk.”
Die laatste kwaliteit heeft niet elke opgenomen spotprent. Sommige leggen op verbijsterend effectieve wijze uit hoe ingewikkeld een oorlog kan zijn (Pieter Geenen), of  wat er uit die Panama Papers valt op te maken, andere laten de minder fraaie kanten van onzelf of van onze huidige en (eventueel) toekomstige leiders zien. En dan zijn er, helaas, nog de aanslagen.

De 43 mannen en 3 vrouwen die met hun spotprenten in Inktspot zijn opgenomen, zorgen voor een wrange, beangstigende, schaamtevolle, onmisbare, cynische terugblik op het afgelopen jaar, die gelukkig ook regelmatig ruimte biedt voor een verlichtende bulderlach:

Peter de Wit, plastic tasjes. Eervolle vermelding Inktspotpijs 2015-2016