Do androids dream of electric sheep van Philip K. Dick, getekend door Tony Parker

Do Androids Dream of Electric Sheep Omnibus by Various
My rating: 5 of 5 stars

Het verhaal Do androids dream of electric sheep van Philip K. Dick stamt uit 1968 maar heeft nog niets van zijn kracht verloren. Science fiction uit die tijd komt nu, vijftig jaar later, soms wat klunzig en een enkel keertje zelfs lachwekkend over, maar dat is alleen bij verhalen die niets anders zijn dan een fantasietje of een dystopisch/utopisch pamflet. Aan het eind van deze omnibus van de getekende versie - gebaseerd op en voorzien van de originele tekst - komen een aantal bekende, door Dick of speciaal door dit verhaal geïnspireerde, (comic)schrijvers aan het woord en één daarvan, Ed Brubaker (van o.a. captain America) zegt het volgende::

"I'm not sure whether to be sad or not that we're so clearly living in Dick's future, but it can't really be argued. Look at this country trying yet again to fix health care, where the corporate-paid puppet politicians are the only gathering of people who seem olay with the current sytem while the vast majority of the populace wants major chance.Look at the no-bid contracts in Iraq to Halliburton. Look at the private army of Blackwater. And the funniest and most fitting example, look at Halliburton bidding on mineral rights on Mars a few years back. How long until theu're buying prisoners and exporting them there to build refineries?[...] And how strange that the guy who wanted to write anything but sci-fi turned out to be the modern Cassandra, writing books that just seem more and more like a reflection of the modern world we live in everyday."

Samenvattingen van het verhaal zijn overal op internet te vinden, net als het gegeven dat de film Blade Runner gebaseerd is op dit verhaal, daar heb ik weinig aan toe te voegen. Het verhaal speelt zich af in een toekomst, er zijn androïdes, vliegende auto's en apparaten die nu (nog) niet bestaan, maar het is vooral een verhaal over mensen. Heel gewone mensen die toevallig leven op een verwoeste aarde, het hoofd boven water moeten zien te houden. En of dat nou is door ongewenste Androïdes op te sporen en te vernietigen of - zoals de 'speciale' John R. Isidore - zieke elektronische dieren in een ambulance op te halen, maakt niet zo heel veel uit. Maar wat doe je als er een beroep op je wordt gedaan door iemand anders en je jezelf daardoor in gevaar brengt? En wat als die iemand anders geen mens maar een androïde is? Waarom zou je soms tijdelijk depressief willen zijn, als dat helemaal niet nodig is omdat er een machine is die ervoor kan zorgen dat je je helemaal lekker voelt. Altijd en overal? Waarom zou je je letterlijk willen vereenzelvigen met Wilbur Mercer die als een moderne Sisyphos een heuvel beklimt terwijl hij, en jij en alle anderen die via de 'empathy box' met hem verbonden zijn, bekogeld worden met stenen?



Zou jij het je man/vrouw vertellen dat de echte kat dood is of laat je die vervangen door een elektronische kopie en zeg je niks om zijn/haar gevoelens te sparen? Ben jij in staat die prachtige operazangeres, die net op schitterende wijze Papagena in jouw favoriete Mozartopera heeft vertolkt, kapot te maken... 'dood' te schieten? Omdat het moet?

Dat en nog veel meer menselijks zijn de ingrediënten van een boek dat over vijftig jaar vast nog steeds relevant is. Het verhaal is beeldend en krachtige genoeg om het zonder de tekeningen van Tony Parker te kunnen doen, maar de donkere pracht van zijn tekeningen maken deze omnibus absoluut de moeite waard. Bekijk dat zelf maar:

  

View all my reviews