Happy Stories about Well-Adjusted People by
Joe Ollmann
My rating:
5 of 5 stars
Joe Ollmann is - op dit moment - slechts te vinden in de
Franse afdeling van Wikipedia, terwijl zijn werk niet eens vertaald lijkt te zijn in het Frans. Op de
website van Drawn & Quarterly is meer te vinden over Ollman: "Joe Ollmann lives in Hamilton, the Riviera of Southern Ontario. He is the winner of the Doug Wright Award for Best Book in 2007 and loser of the same award another time". Maar ook dat is natuurlijk karig. Voor wie meer wil weten van Ollman, is er gelukkig
dit lange interview waaruit onder andere blijkt dat Ollman werkt of heeft gewerkt als "a writer, as an illustrator, as a publisher, as an editor, as a DIYer, and as a creator for smaller and larger presses" én waarom hij in de Franse wikipedia staat genoemd...
Ik ken(de) Ollman niet, maar mijn oog viel op de titel van dit boek terwijl ik door de afdeling Graphic Novels van de Bookdepository aan het bladeren was. Zoals de eerste zin van een boek je direct het boek insleuren kan, zo overkomt mij dat regelmatig met titels. De beschrijving van het boek gaf het laatste duwtje en een paar dagen later lag 'the best of' van John Ollmann in mijn brievenbus. Acht korte verhalen waarvan er zes uit twee eerdere boeken van Ollmann zijn overgenomen, aangevuld met twee nieuwe verhalen. Met een zucht van spijt heb ik zojuist de laatste bladzijde gelezen en omgeslagen...
De hoofdpersoon uit
Otherwise, arachis Hypogaea is een tiener van Aziatische afkomst met een pinda-allergie. Ze heeft het zwaar in en met het leven, maar vergeleken met de andere zeven hoofdpersonen valt het allemaal nogal mee. Je zult maar buikspreker zijn met een hazenlip, zonder werk, levend onder het dak en op kosten van je moeder. En dan gaat zij dood. Of je zult maar een vrouw met zware botten zijn die een beetje verliefd is op die collega, waarvan je 'zeker weet' dat hij nooit in jou geïnteresseerd zal zijn. En daarom wil je niets anders dan alle mogelijkheden op succes zorgvuldig vermijden. Of je zult maar die treurige, eenzame man zijn die dacht zijn altijd dronken moeder en zijn 'speciale' broer ontvlucht te zijn, die geconfronteerd wordt met het feit dat er van jou verwacht wordt dat je je speciale broer opneemt, omdat je moeder in het ziekenhuis ligt met een gebroken heup, diabetes en beginnende dementie. Dát, zo had je je ooit voorgenomen, dát nooit.
Zo tragisch als de verhalen lijken, zijn ze niet. Het is het gewone leven, vertelt door Ollmann, het lot en in het geval van
Fire sale voorzien van een snufje magie. Of kerosine. Maar in ieder geval geen rozengeur en maneschijn. Niet voor de buikspreker, niet voor de tiener met pinda-allergie en niet voor alle andere hoofdrolspelers. De titel beschrijft, anders dan wat het voorgaande wellicht oproept, exact wat het boek bevat. Hoe Ollmann dat voor elkaar krijgt is zo moeilijk uit te leggen dat ik me gemakshalve maar aansluit bij
Seth, die op de achterflap van het boek de volgende quote heeft laten opnemen: "[Joe Ollmann is] a man with an understanding of heartbreak and a talent for comic timing. The work is deceptive--reading as smoothly as a page-turner but remaining in the mind and soul long after the covers are closed."
View all my reviews
