Jheronimus by Marcel RuijtersMy rating: 5 of 5 stars
Bijna sprakeloos... geweldig en passend boek om 2015 mee af te sluiten en het Jeroen Bosch-jaar (Bosch500) mee te beginnen.
View all my reviews
donderdag 31 december 2015
Jheronimus van Marcel Ruijters
Jheronimus by Marcel RuijtersMy rating: 5 of 5 stars
Bijna sprakeloos... geweldig en passend boek om 2015 mee af te sluiten en het Jeroen Bosch-jaar (Bosch500) mee te beginnen.
View all my reviews
Hebban Reading Challenge 2016 (#hrc2016) tips
Zojuist las ik Confucius, Nietzsche, and Wolf Totem dat door Mark Rowlands, auteur van het ontroerende, en tot nadenken stemmende De filosoof en de wolf: lessen over liefde, dood en geluk, op Facebook gedeeld werd, waardoor ik, voor de zoveelste keer, herinnerd werd aan het fenomenale Wolventotem van Jiang Rong. Ik weet dat er inmiddels een film van is gemaakt, maar ik heb tot nu toe niet de moed kunnen verzamelen om de film daadwerkelijk te gaan bekijken. Ik denk dat ik het toch maar moet doen... ooit.
In 2008, enige tijd nadat ik het gelezen had, schreef ik onder andere: Prachtig, zoals de religie of filosofie of - zo je wilt - de symboliek van de nomaden ervoor zorgt dat de steppe de steppe blijft en ervoor zorgt dat je je grootste vijand, tevens als je grootste medestander, zelfs totem beschouwt. Deze religie/filosofie in zijn context, in zijn tijd heeft zin... zoveel zin dat het werkt voor allemaal: de mensen, de wolven, de gazellen, het gras, de muizen, de koeien, schapen en paarden van de nomaden. Alles houdt elkaar in evenwicht. Totdat de mens, in dit geval de (han-)chinezen het eigenlijk allemaal maar jammer en verspilling vinden. Zo weinig mensen, zoveel land, dat moet beter kunnen.
Het resultaat van dat 'beter kunnen' wordt door Jiang Rong zo intens beschreven dat het bijna fysiek pijn doet en je eigen machteloosheid vrijwel ondraaglijk is. Het is om die reden dat ik de film vooralsnog niet wil zien. Ik zie enorm op tegen het ondergaan van diezelfde gevoelens. En, eerlijk is eerlijk, de voornaamste reden is dat ik ongetwijfeld weer herinnerd wordt aan het verlies van een van mijn allerbeste, allertrouwste en allergrootste vriendinnen: Bor.
Nee, Bor was geen wolf, zoals in het geval van Chen Zhen, en ook geen Brenin, zoals in het geval van Mark Rowlands, maar wel een verre nicht van beide.
Twee boeken dus, die ik uit eigen ervaring van harte kan aanraden, omdat ze allebei gaan over leven en over overleven, over vriendschap, dood, geluk, verlies, liefde, pret, genieten, boosheid, natuur, filosofie, wreedheid, sublieme schoonheid, gemis, vriendschap, en vrienschap. En wolven.
Noteer dus bij
- een boek dat je niet absoluut niet wilt lezen of
- een boek dat verfilmd is of
- wie weet, bij een boek van een auteur met jouw initialen of
- een waargebeurd boek of
- een boek met een titel van maar één woord of
- een boek dat zich afspeelt op een ander continent of
- een boek van een auteur waar je nog nooit van gehoord hebt of
- een boek waarvan je moet huilen of
- een historisch boek of
- een boek met een ongelukkig einde of
- een magisch boek (okee, dat rekt de categorie een beetje op...) of
- een vrije keuze
het overdonderende Wolventotem van J. Rong. Het heel andere, maar toch hetzelfde, De filosoof en de wolf: lessen over liefde, dood en geluk van Mark Rowlands past in een aantal van bovenstaande categorieën, maar ook in
- een non-fictie boek of
- een boek met een enorm lange titel
Bovendien, afhankelijk van hoe je 'romantiek' wilt invullen, kunnen beide boeken ook nog geplaatst worden in een boek vol romantiek of een romantisch boek van een mannelijke auteur, en als je voor biografie ook autobiografie mag lezen komt ook een biografie nog in aanmerking.
Kortom, er is geen enkele reden te verzinnen om deze boeken NIET in je Reading Challenge op te nemen!
In 2008, enige tijd nadat ik het gelezen had, schreef ik onder andere: Prachtig, zoals de religie of filosofie of - zo je wilt - de symboliek van de nomaden ervoor zorgt dat de steppe de steppe blijft en ervoor zorgt dat je je grootste vijand, tevens als je grootste medestander, zelfs totem beschouwt. Deze religie/filosofie in zijn context, in zijn tijd heeft zin... zoveel zin dat het werkt voor allemaal: de mensen, de wolven, de gazellen, het gras, de muizen, de koeien, schapen en paarden van de nomaden. Alles houdt elkaar in evenwicht. Totdat de mens, in dit geval de (han-)chinezen het eigenlijk allemaal maar jammer en verspilling vinden. Zo weinig mensen, zoveel land, dat moet beter kunnen.
Het resultaat van dat 'beter kunnen' wordt door Jiang Rong zo intens beschreven dat het bijna fysiek pijn doet en je eigen machteloosheid vrijwel ondraaglijk is. Het is om die reden dat ik de film vooralsnog niet wil zien. Ik zie enorm op tegen het ondergaan van diezelfde gevoelens. En, eerlijk is eerlijk, de voornaamste reden is dat ik ongetwijfeld weer herinnerd wordt aan het verlies van een van mijn allerbeste, allertrouwste en allergrootste vriendinnen: Bor.
Nee, Bor was geen wolf, zoals in het geval van Chen Zhen, en ook geen Brenin, zoals in het geval van Mark Rowlands, maar wel een verre nicht van beide.
Twee boeken dus, die ik uit eigen ervaring van harte kan aanraden, omdat ze allebei gaan over leven en over overleven, over vriendschap, dood, geluk, verlies, liefde, pret, genieten, boosheid, natuur, filosofie, wreedheid, sublieme schoonheid, gemis, vriendschap, en vrienschap. En wolven.
Noteer dus bij
- een boek dat je niet absoluut niet wilt lezen of
- een boek dat verfilmd is of
- wie weet, bij een boek van een auteur met jouw initialen of
- een waargebeurd boek of
- een boek met een titel van maar één woord of
- een boek dat zich afspeelt op een ander continent of
- een boek van een auteur waar je nog nooit van gehoord hebt of
- een boek waarvan je moet huilen of
- een historisch boek of
- een boek met een ongelukkig einde of
- een magisch boek (okee, dat rekt de categorie een beetje op...) of
- een vrije keuze
het overdonderende Wolventotem van J. Rong. Het heel andere, maar toch hetzelfde, De filosoof en de wolf: lessen over liefde, dood en geluk van Mark Rowlands past in een aantal van bovenstaande categorieën, maar ook in
- een non-fictie boek of
- een boek met een enorm lange titel
Bovendien, afhankelijk van hoe je 'romantiek' wilt invullen, kunnen beide boeken ook nog geplaatst worden in een boek vol romantiek of een romantisch boek van een mannelijke auteur, en als je voor biografie ook autobiografie mag lezen komt ook een biografie nog in aanmerking.
Kortom, er is geen enkele reden te verzinnen om deze boeken NIET in je Reading Challenge op te nemen!
zondag 13 december 2015
Joris Laarman en David Bowie in het Groninger Museum
Vandaag bezoek ik samen met Dorien het Groninger Museum om David Bowie is te aanschouwen. Omdat we pas tussen 13:00 en 14:00 uur naar binnen kunnen, vermaken we ons eerst in de andere delen van het museum
Het Joris Laarman Lab is het eerst aan de beurt en maakt van het begin af aan een verpletterende indruk op mij. Wie wil nou niet zo'n boekenkast hebben, bijvoorbeeld?
De volgende zaal bevat stoelen, allemaal anders terwijl het model van de stoelen hetzelfde is. Achter de stoelen, op de wand, zijn de diverse vormen te zien waaruit de stoelen zijn samengesteld.
Joris Laarman vertelt in Kunststof van 23 november 2015 over zijn 3D geprinte brug, die dan wel niet in levende lijve in het museum te zien is, maar wel een van zijn Dragon Benches, die op min of meer dezelfde wijze gemaakt is.
Links op de wand (hieronder) is Heatwave, te zien. Heatwave is een "radiator die lijkt op een 'over de top' barokke wandsculptuur[..]." In Opium, uitgezonden op 3 december vertelt hij daar o.a. over.
Over deze radiator is te lezen dat "Joris Laarman niet bang was voor dit soort vormgevingskwesties. Maar het werk ging over meer dan alleen vorm. Door zijn uitbundige krullen heeft de Heatwave etra veel oppervlak en is daardoor efficiënter in zijn warmteafgifte dan wanneer er een minimalistische vorm was gebruikt. Zo maakte Laarman op ingenieuze wijze duidelijk dat het begrip 'functionalisme' in de loop van de tijd soms een hol stijlbegrip was geworden. De radiator werd aanvankelijk door het Nederlandse designcollectief Droog als elektrische radiator in productie genomen en wordt tegenwoordig in een warmwatervariant door de Belgische firma Jaga geproduceerd."
Zoals hierboven te zien is, zijn er nog veel meer ontwerpen van dichtbij te bewonderen. Het Joris Laarman Lab is tot 10 april te zien in het Groninger museum; het is de reis naar het noorden des lands meer dan waard.
In een ander deel van het museum verlustigen we (Dorien en ik) ons nog even aan postmodern meubilair van onder andere Ettore Sotsass (Carlton boekenkast) en Peter Shire (Bel Air leunstoel).
Na een overheerlijke 'vega sandwich lunch' in het restaurant is het tijd om onze bij binnenkomst al opgehaalde munt om te ruilen voor een koptelefoon met zender en de Bowie-tentoonstelling te bekijken en beluisteren.
Voor liefhebbers en fans van David Bowie geldt waarschijnlijk dat de reis naar Groningen de moeite waard is, maar ik kan er geen foto's van laten zien om dat te bewijzen, want er mag niet gefotografeerd worden. Bovenstaande is dan ook de enige die ik gemaakt heb... En ik kan vertellen dat het er behoorlijk druk en warm was.
Oh. Dat is waar ook. Natuurlijk heb ik nog wat aan mijn boekenverlanglijst toegevoegd.... die is nog niet zo lang, dus daar kan rustig nog wat bij.
Het Joris Laarman Lab is het eerst aan de beurt en maakt van het begin af aan een verpletterende indruk op mij. Wie wil nou niet zo'n boekenkast hebben, bijvoorbeeld?
De volgende zaal bevat stoelen, allemaal anders terwijl het model van de stoelen hetzelfde is. Achter de stoelen, op de wand, zijn de diverse vormen te zien waaruit de stoelen zijn samengesteld.
Joris Laarman vertelt in Kunststof van 23 november 2015 over zijn 3D geprinte brug, die dan wel niet in levende lijve in het museum te zien is, maar wel een van zijn Dragon Benches, die op min of meer dezelfde wijze gemaakt is.
Links op de wand (hieronder) is Heatwave, te zien. Heatwave is een "radiator die lijkt op een 'over de top' barokke wandsculptuur[..]." In Opium, uitgezonden op 3 december vertelt hij daar o.a. over.
Over deze radiator is te lezen dat "Joris Laarman niet bang was voor dit soort vormgevingskwesties. Maar het werk ging over meer dan alleen vorm. Door zijn uitbundige krullen heeft de Heatwave etra veel oppervlak en is daardoor efficiënter in zijn warmteafgifte dan wanneer er een minimalistische vorm was gebruikt. Zo maakte Laarman op ingenieuze wijze duidelijk dat het begrip 'functionalisme' in de loop van de tijd soms een hol stijlbegrip was geworden. De radiator werd aanvankelijk door het Nederlandse designcollectief Droog als elektrische radiator in productie genomen en wordt tegenwoordig in een warmwatervariant door de Belgische firma Jaga geproduceerd."
Zoals hierboven te zien is, zijn er nog veel meer ontwerpen van dichtbij te bewonderen. Het Joris Laarman Lab is tot 10 april te zien in het Groninger museum; het is de reis naar het noorden des lands meer dan waard.
In een ander deel van het museum verlustigen we (Dorien en ik) ons nog even aan postmodern meubilair van onder andere Ettore Sotsass (Carlton boekenkast) en Peter Shire (Bel Air leunstoel).
Na een overheerlijke 'vega sandwich lunch' in het restaurant is het tijd om onze bij binnenkomst al opgehaalde munt om te ruilen voor een koptelefoon met zender en de Bowie-tentoonstelling te bekijken en beluisteren.
zaterdag 12 december 2015
Abonneren op:
Posts (Atom)