Kuipkoorts van Ronald Giphart en Rob van Scheers

Kuipkoorts by Ronald Giphart
My rating: 5 of 5 stars

Is Feyenoord uniek? Is het Legioen uniek? De Kuip? De helden van de club? Bevat Kuipkoorts unieke verhalen, of is het mogelijk om dezelfde verhalen te vertellen over andere clubs en hun aanhangers. Zet iedere supporter die niet zelf in het stadion aanwezig kan zijn, de tv uit als haar club met twee nul achter komt te staan? Niet omdat zij bijgelovig is, maar net als Rob & Ronald ervan overtuigd is dat haar club beter presteert als zij niet naar de wedstrijd kijkt? Gaat zij ook eerst de uitslag controleren alvorens te besluiten naar Studio Sport te kijken. En mijdt zij bij een verlies ook niet alleen dat programma, maar alle media tot pakweg het volgende weekend?
Of is Feyenoord uniek, omdat - zoals Anna Enquist aan Ronald & Rob uitlegt - we hier toch te maken hebben met De Eerste Club In De Geschiedenis Van Het Nederlandse Voetbal Die De Europacup I Won.[...] Al snapte ze ook wel dat juist door het winnen van de Europacup en de Wereldcup het toenmalige Feyenoordelftal alle daaropvolgende generaties met een enorm probleem heeft opgezadeld. 'Hoe moet je dat succes nog overtreffen? Het niveau waarop Feyenoord de afgelopen tien jaar voetbalde, heeft met die gloriejaren helemaal niets te maken, al denken de supporters van wel.'

Het antwoord daarop is niet in Kuipkoorts vinden, behalve - wellicht - voor supporters van andere voetbalclubs. Net als het antwoord op het waarom van het rampzalig slechte einde van het seizoen 2014-2015 niet te vinden is in dit boek, hoewel Ronald & Rob daar, wie weet, een rol in hebben gespeeld. Niets valt uit te sluiten. Zij schreven in 1998 tenslotte De liefde die Feyenoord heet waarin het resultaat van een seizoen lang samen met een gast de thuiswedstrijden van Feyenoord bekijken en becommentariëren was opgenomen. Dat was geen best seizoen: eind oktober werd de toenmalige trainer ontslagen, nadat achtereenvolgens uit van Groningen, Willem II en de aartsrivaal was verloren. Die laatste wedstrijd bezegelde het lot van Arie Haan, maar het seizoen kwam nooit meer goed. Vierde eindigde Feyenoord toen.

Dit keer starten Rob & Ronald niet aan het begin van het seizoen, maar op 14 december 2014 met nog drie wedstrijden te gaan tot de winterstop. Feyenoord speelt thuis tegen AZ en Ronald & Rob hebben het echt naar hun zin. Sterker nog: De eerste twintig minuten van Feyenoord-AZ zijn misschien wel de mooiste twintig minuten die we in De Kuip hebben meegemaakt. Althans, dit seizoen. Feyenoord speelt tikkitakki-oppermachtig en blaast die Alkmaarse gatenkaaskoppen van het veld.[...]Dit is het beste Feyenoord aller tijden! Dan...
Scoort AZ.
Precies zoals een voorspelbaar Feyenoord-potje gaat.
Bummer.
En AZ scoort nog een keer.
Andermaal een bummer. Nu staan wij dus achter met 0-2.
'Nou lekker dan,' zegt een van ons.
'De wassende wateren des onheils kolken over de boorden van De Kuip, en dat uitgerekend op onze terugkomdag...' , zegt de ander.
'Wacht Rob, die schrijf ik even op.'

Er is in 16 jaar niets veranderd, constateren ze. In de rust vragen ze zich af of het wellicht beter is, in het belang van de club, om nooit meer naar een wedstrijd van Feyenoord te gaan. Sterker nog, ze overwegen een soort Paard van Troje-achtige actie om zich voor te doen als 020-fans en zo het onheil en de rampspoed een andere, noordelijker gelegen plaats te geven. Na de rust verwachten Rob & Ronald dat het legioen zich steeds misnoegder zal gaan opstellen - zoals gebruikelijk was in 'hun tijd' - maar niets is minder waar! Ook Ronald & Rob worden uiteindelijk gegrepen door de opbeurende mindfullness van positiviteit en als Feyenoord dan ook nog in de allerlaatste extra speelminuut op gelijke hoogte komt met AZ is het kampioenschap dan wel buiten bereik, maar toch iedereen tevreden. Het plan gaat door, het boek zal er komen, en dit wordt een geweldig seizoen.

Was dat laatste waar geweest, dan waren Rob & Ronald op 17 mei 2015 klaar geweest en de laatste hoofdstukken over de wedstrijden in april en mei vast een stuk langer. Het seizoen loopt echter zo treurig en triest af, dat niet gestopt kan worden. In Kuipkoorts moet de koorts weer oplopen, en dus besluiten ze, in overleg met de uitgever, door te gaan. Tot Feyenoord daar staat waar het hoort. Bovenaan.
Daarom bevat Kuipkoorts niet een half seizoen maar een bijna-kalenderjaar vol heerlijke Feyenoordervaringen, met zowel downs als ups, verluchtigt met door potlood uit het papier gehouwen Feyenoordkoppen, afgesloten met een epiloog als uit een koortsdroom. Het is niet alleen de daarin beschreven gebeurtenis die een koortsachtig mooi einde oplevert, maar het illustreert daarnaast uitstekend het participerende schrijverschap van beide heren. Voor even en voor slechts de tweede keer in het boek laten zij het licht-irritante alles ironiserende moppentrommel-toontje waarvan alleen mede-supporters zich mogen bedienen, varen:
El Ahmadi bezorgt de bal hard in de zestien, richting Kuyt, en dan gebeurt het. Met een onnavolgbare carambole weet Joël Veltman zijn eigen (ingevallen) keeper Cillessen te verschalken: 1-0.
Dat zijn de mooiste.
De eerste overwinning op Ajax sinds 29 januari 2012 is een feit, de match van John Guidetti. Sterker nog, de tweede overwinning in de afgelopen 24 klassiekers is een feit.
Lucky Feyenoord.
Ook dat nog.
Niets meer aan doen.

Lekker puh. Op naar de Coolsingel. I hope you'll be back, Ronald & Rob.

Gerecenseerd voor De Leestafel non-fictie

View all my reviews