En dan vind ik dit in de brievenbus...

Een dik pak in mijn brievenbus. Zo dik dat er verder niets meer in past. Zonder twijfel een boek, maar ik heb niets besteld... althans, dat wat ik besteld heb, kan nog niet in mijn brievenbus liggen. Querido is de uitgever die me verblijdt met dit dikke pak, zie ik op het etiket. Zou het één boek zijn of twee? Ik loop naar binnen en scheur het karton open en zie....

Zo... dat is een dikke. Een kleine geschiedenis? Waar halen ze die beschrijving vandaan met zulke afmetingen? Is dat een grap? Ik draai het boek om en lees de achterkant.

Aaaiiiii... dat begint toch echt verkeerd. Verregaande verschillen tussen man en vrouw? Daar ben ik het volstrekt, absoluut en ongelofeloos mee oneens! Hier en daar een verschilletje, ja, maar verregaand, nee. Het is niet eens dat ik het er niet mee eens ben, ik krijg er pukkels van! Zelfs, of misschien wel juist als het om fictie gaat. Dit is toch alsjeblieft niet zo'n vijfentwintig in een dozijnfantasyverhaal vol mannen en manachtigen die de wereld redden van het kwade, geholpen door één vrouwke dat de uitzondering op de regel betreft en (toch) aan het eind braaf met de held trouwt en het huishouden gaat doen?

Dan zie ik de twee A4tjes die bijgevoegd zijn. Een met een beschrijving van dit boek door de uitgever en een waarop het volgende is te lezen:

Okee, prima, want ik ben over het algemeen toch al niet geïnteresseerd in de persoonlijke levens van schrijvers. Ik heb talloze fantastische boeken gelezen van schrijvers wiens naam ik (nu) ken, maar waarvan ik verder niets weet. En ook niets hoef te weten. Als het bedoeld is om me nieuwsgierig(er) te maken, dan schiet het helaas zijn doel voorbij. Ik open het boek en lees een stukje en val in een gesprek met God (oh jee.... ).

Voordat ik besluit om het boek - op termijn - te lezen, ga ik eerst even boven Google opdracht geven om wat recensies op te trommelen. Wie weet wat The Guardian of The New York Times of The Independent (ja, ja, snob.. dat mag je rustig denken) er al over geschreven heeft. Het zou wel eens een fantastisch boek kunnen zijn dat ik moet lezen, nietwaar? Niet afgaan op wat de uitgeverij zegt. Niet afgaan op blurbs. Zeker niet afgaan op vergelijkingen met andere (wereldbekende, geweldige) boeken.

Ik geef Google opdracht om A. N. Ryst op te zoeken, want ik weet de oorspronkelijke titel niet. Het boek ligt nog beneden en ik ben te lui om naar beneden te lopen om de Engelse titel op te zoeken.

Ships! Het is helemaal geen Britse auteur. Het is een Nederlandse.... oei, dat helpt niet echt. Ik ben al wel een beetje over mijn middelbareschoolNederlandse trauma heen, maar schrik toch nog steeds en moet mezelf,  in het geval van boeken van onbekende Nederlandse schrijvers,  nog altijd een schop onder de rondingen aan het uiteinde van mijn rug geven, voordat ik het kan lezen. Wat nu?

Ik ben dol op (GOEDE!!) magisch-realistische romans en een begin met een dichter die verdwaald raakt in een onmetelijk oerbos (Danteachtig?) is ook aan mij besteed. Ik zou graag direct wat proeven van het boek en dan tot een besluit komen, maar ik ga en moet toch eerst de boeken en dichtbundels die ik beloofd heb te lezen (Voor alles, Sociale Big Data, Klimtol en De werkelijkheid houdt het lang vol) lezen alvorens aan De HARPIJ te beginnen.

Overigens, Querido, om e.e.a. te bespoedigen kunnen jullie natuurlijk even contact opnemen met mijn werkgever en regelen dat ik niet aankomende woensdag weer in de dagelijkse tredmolen stap, maar, doorbetaald en wel, pas na afloop van het lezen van De HARPIJ. Ik ben alvast voor en garandeer in dat geval in ieder geval minstens twee sterren bij de beoordeling. Deal?