Nooit meer slapen (VPRO)

Het is de vervanger van De Avonden, dat prachtige, fantastische, onwaarschijnlijk interessante cultuurprogramma van de VPRO dat jaar na jaar volkomen onterecht op radio 6 werd uitgezonden. Elke werkdag van 21:00 tot 23:00 uur. Ik heb nooit live aangehoord. Nooit. Maar ik heb wel jarenlang trouw de podcasts gedownload en op mijn Zennetje gezet, zodat ik onder het dagelijkse uitmesten, het lopen van en naar het station, het verven, stoffen en stofzuigen, in de trein als ik moest staan vanwege de drukte en noem al die andere klussen en situaties maar op waar je je hersensn NIET nodig hebt, heerlijk naar schrijvers, fotografen, schilders, dichters, filmers, verzamelaars, toneelspelers, regisseurs, beeldhouwers, directeuren van musea, kortom alles en iedereen die ergens (ooit) iets met kunst en cultuur te maken had, kon luisteren.

En toen moest De Avonden weg. Weg van radio 6, naar de nieuwszender Radio 1 en kreeg (daarom?) vervolgens een ander jasje aan. Dat betekende dat niet alleen de naam veranderde, maar ook de opzet, het tijdstip (00:00 - 02:00), en in plaats van elke dag een ander, nu iedere dag dezelfde presentator: Pieter van der Wielen. Het programma kreeg de naam Nooit meer slapen en ik hield mijn hart vast.

Inmiddels zijn er ongeveer negen maanden voorbij en moet ik eerlijk zeggen dat Nooit meer slapen een waardig opvolger is gebleken van De Avonden. In het eerste uur vindt altijd een lang studiogesprek plaats, waarin Pieter van der Wielen een gast uit de cultuur of de actualiteit ontvangt. In het tweede uur wordt er door middel van diverse reportages verslag gedaan van actuele gebeurtenissen op het gebied van film, theater, literatuur en beeldende kunst. Op vrijdag is het eerste uur gehalveerd en begint het programma om 0:30, na het hoorspel dat begint om 00:00 uur. Bovendien is er inmiddels een tweede presentator die de vrijdagavond (de hele vroege zondagmorgen) voor zijn rekening neemt: Anton de Goede.

Nog steeds luister ik niet live. Nog steeds download ik de podcasts van de uitzendingen en luister die via mijn mp3-speler af op momenten die mij uitkomen. En nog steeds lig ik enorm achter (ik luister namelijk ook naar podcasts van Kunststof radio, elke werkdag van 19:00 tot 20:00 op radio 1, met ook veel aandacht voor schrijvers) en naar podcasts van De Kennis van Nu (radio 1 en radio 5, wetenschapsnieuws).

Vandaag ontving ik de nieuwsbrief van Nooit meer slapen en kwam op FaceBook het volgende bericht van ze tegen, dat ik gedeeld heb op mijn BoekenFaceBookpagina:

Veel aandacht voor schrijvers en dichters deze week. Én aandacht voor een van de fijnste schrijvers/dichters van Nederland door middel van aandacht voor een festival dat zijn naam draagt: het Willem Wilminkfestival. Willem Wilmink die ooit het volgende prachtige gedicht schreef:

Een vreeemde tijger

Hoe kan men een zoon van vijf
troosten voor doodsgedachten?
Alle bedenksels falen,
behalve de reïncarnatie.

Dus oude oma is nu
een tijger?

Ja jongen, maar niet in Artis,
niet in een kooi,
niet een tijger die ijsbeert.

Zij die haar leven lang leed
onder de tirannie
van geldgebrek, echtgenoot, crisis,
roddel en burenruzies,
die verzoend heeft en vergoelijkt,
die doof was voor alle kwaad,
en tenslotte voor ALLES doof was,

zij is een tijger met gruwelijk felle,
gruwelijk mooie ogen,
en wee de man in de wildernis
die haar ontmoet: opgevreten is hij,
eer hij beseft dat er iets op hem toespringt.

Een vreemde tijger is het,
een tijger die soms een wonderlijke
droom heeft: een pas gedweild stoepje,
een pijpenrek met de woorden 'Het is geen man
die niet roken kan.'

Maar een sterke tijger:
die de droom van zich afschudt als regen
en met lange trefzekere sprongen
het dier bereikt of de jager
of de pelgrim bij de rivier.

Een tijger zonder genade.
Een tijger die wraak neemt.

Luisteren dus, deze week, naar Nooit meer slapen, live op de radio of later via de VPRO-site of via de podcast of via Programma Gemist.