Twintig boeken is een ietwat bescheiden aantal, maar ik houd nu eenmaal van boeken geschreven door auteurs die niet van de koude grond en/of een plat, winderig land komen. Zoals Ron Rash bijvoorbeeld zijn Amerika in diverse boeken beschrijft, is onnavolgbaar prachtig. Anders, maar wat mij betreft net zo fraai als Hugo Claus het verdriet van zijn België beschreef.
Om bovenstaande nog maar eens te onderstrepen viel ik met mijn neus in een link die me direct tot actie dwong: het aanschaffen van Boevenstraat van Mathias Énards, vertaalt door Katrien Vandenberghe. Helaas, helaas niet verkrijgbaar bij de boekhandel waar ik vanmiddag in mijn lunchpauze niet geheel toevallig naar binnen wandelde. Om die teleurstelling goed te maken, stonden en lagen daar honderden afgeprijsde boeken in dozen te wachten op een liefdevol nieuw huis. Twee daarvan liggen nu naast me op het bureau, samen met twee boeken die gewoon op de planken stonden en dus niet voorzien waren van die aantrekkelijke 50%-korting-sticker.
Zonneschijn stond al heel lang op mijn verlanglijstje; het interview met Chabot over Triggerhappy bij Kunststof was zo aanstekelijk dat ik mij toen al voornam om het boek te lezen; Willem Wilmink behoeft geen nadere uitleg en naar F. Starik ben ik stomweg nieuwsgierig. Ik heb nog nooit iets van hem gelezen, omdat ik denk dat zijn schrijven me niet ligt. Na afloop van Een steek diep weet ik dat zeker of is dat weersproken....
Het beloofde land ziet er prachtig uit en belooft veel kijk- en leesplezier. Iets dat zojuist, via Google, door Meander is bevestigd:
.... een prachtig 'kijk- en leesboek', waarin tekst en beeld buitengewoon goed bij elkaar passen, maar nergens aan elkaar schatplichtig zijn. Het is plaatwerk en dichtbundel ineen.
Meander, 2002
Het jaar is dus prima van start gegaan, want niet alleen heb ik vier nieuwe boeken aangeschaft en ben ik bezig in een aantal prachtige (Nederlandse!) boeken, maar ik heb ook nog te horen gekregen dat ik een boek gewonnen heb!
Ook van Edwardson heb ik nog nooit iets gelezen, maar dat komt omdat ik niet zo vaak thrillers lees. Ik weet nog niet wanneer Witte ruis aan de beurt is, maar ik laat hier ongetwijfeld weten wat ik van het boek vond. Want dat is mijn enige voornemen van dit jaar: meer lezen om er meer over te kunnen vertellen.
“Fiction is one of the few experiences where loneliness can be both
confronted and relieved. Drugs, movies where stuff blows up, loud
parties — all these chase away loneliness by making me forget my name’s
Dave and I live in a one-by-one box of bone no other party can penetrate
or know. Fiction, poetry, music, really deep serious sex, and, in
various ways, religion — these are the places (for me) where loneliness
is countenanced, stared down, transfigured, treated.”
-- David Foster Wallace
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.