Vandaar is het maar een paar minuten naar het Gemeentemuseum. We vonden bijna recht voor ingang van het museum een parkeerplek. Gratis! Waar kom je dat nog tegen?
Op de voorlopige, spontaan opgestelde agenda stonden de volgende activiteiten:
- koffie nuttigen in het zonovergoten cafetariaplein van het museum
- bezichtigen Dematons' Op reis met de Haagse school
- bezichtigen Outsider Art
- lunchen
- snuffelen in de museumwinkel
- wat verder in het oog springt, bekijken: In the Picture of Mondriaan & De Stijl of Wonderkamers
Versterkt door een medium espresso (en Leonidasbonbons) was het tijd voor Charlotte Dematons. De tentoonstelling is te vinden in de kindermuseumzaal. Waarschijnlijk was het te mooi weer om in het museum rond te wandelen en was er daarom geen kind te bekennen. Iets wat ik, eerlijk gezegd, bepaald geen ramp vond....
Van alles wat in deze zaal te zien is, vind ik de foto Girl with crossed arms van Loretta Lux, die ik direct als zodanig herkende vanwege de sfeer, het meest intrigerend en het mooist.
De Outsider Art tentoonstelling, die aan de andere kant van het overdekte plein te vinden is, is spectaculair en heel divers. Van vrolijkmakend tot supersomber, van gepriegel in het kwadraat tot centimeters dik opgesmeerde olieverf, van bouwsels tot tekeningen op pakpapier. Geweldig!
Er zijn bijvoorbeeld tekeningen, aquarellen, schilderijen en miniatuurbouwwerken te zien van Bertus Jonkers.
In een aangrenzende zaal is het tamelijk deprimerende werk van Rosemarie Koczÿ te zien. Zelfs haar kleurrijke beelden zijn bij nadere beschouwing weinig vrolijk, om over haar 'poppen aan de muur' maar te zwijgen.
Het was bijna een opluchting om vervolgens de zaal in te stappen waar werk van Pavel Leonov te zien is.
Het heerlijk dikke, kleurige 'geklodder', opgesierd met kettingen, broches en oorbellen, van Siebe Wiemer Glastra en zijn net zo kleurige geborduurde schilderijen zijn een feest voor het oog, hoewel we een tijdlang hebben staan twijfelen over de echtheid (of niet) van de nagels van Nebukadnezar. Het ziet er griezelig echt uit.. van die oude gele, dikke, nagels. Brrrrr.
Net als de bovenstaande kunstenaars, vult het kleurige, zééééér gedetailleerde werk van Willem van Genk een volledige zaal. Een zaal waar je uren in kunt doorbrengen als je alle details van zijn werk wilt zien.
Net zo kleurig, en in eerste instantie én van enige afstand, net zo vrolijk lijkt het werk van Piet van den Heuvel, wellicht beter bekend onder de naam Napaku, dat echter met weinig afstand onthullend onthutsend is voor tere, kuise zielen. Details (en meer werk van deze en andere kunstenaars) zijn te zien in mijn fotoalbum.
Deze tentoonstelling beslaat zoveel kunstenaars en zoveel werk dat het onmogelijk is om aan allemaal aandacht te schenken in deze blog, maar er is er één die zeker niet mag ontbreken: Saï Kijima:
In de museumwinkel, die we na de lunch bezochten, heb ik het boek Solitary Creations. 51 Artists out of De Stadshof Collection, waarvan ik vermoedde dat het wel eens een heel kostbaar (qua euro's) boek zou blijken te zijn, ingekeken. Het vermoeden werd gesterkt door het feit dat ik alleen maar exemplaren tegenkwam die niet geprijsd waren. Uiteindelijk bleek er een doorbladerexemplaar op daarvoor ingerichte tafels op het lunchplein te liggen, die van een prijs voorzien was. En die viel reuzemee. Het was te zwaar en te groot om direct mee te nemen, maar inmiddels ligt het naast mij en heb ik er gisteren heerlijk in nagenoten en andere fantastische kunstenaars en kunstwerken in ontdekt.
En toen was er eigenlijk te weinig tijd om van al het moois in de Wonderkamers te genieten. Volkomen blanco daalden we de trappen af om vervolgens te 'verdwalen' in de donkere ruimtes waar werkelijk overal wat te zien was. In miniatuurvorm, bewegend of stilhangend of -staand.
Voor de grotere versie van bovenstaande foto's en meer foto's van dit museumbezoek zie 20150926 Gemeentemuseum Den Haag.
