Brandnetels & verkeersborden by
A.L. Snijders
My rating:
5 of 5 stars
A.L. Snijders leerde ik kennen via
De Avonden waar hij - eerst wekelijks, later tweewekelijks - een zeer kort verhaal van eigen hand voorlas. Pas sinds kort weet ik dat hij dat ook doet
op zondagmorgen op radio 4. Meer precies weet ik dat nog maar zo kort, omdat hij erover vertelt in
Brandnetels & Verkeersborden. Dat radio-item komt dus ook op mijn afluisterprogramma te staan (leve internet!).
Ik kijk naar het boek zoals het nu naast me ligt: vol met ezelsoren (dat doe ik alleen in mijn eigen boeken!), omdat ik tijdens het lezen steeds maar dacht: "die neem ik op in mijn reactie!" of "die moet ik op facebook zetten, geweldig!". En dan te weten dat ik me bij het overgrote deel van de rest van de ZKV's (waarvan ik lang heb gedacht - omdat ik dat alleen maar hoorde uitspreken bij
De avonden - dat het een soort café was.. een zet- of Z-café, hoewel ik geen idee had wat daar dan geschonken werd....) enorm heb beheerst om daar niet ook een ezelsoor te maken. Ik kwam regelmatig in de problemen omdat een ezelsoor maar één kant kan worden opgevouwen. Gelukkig is er dan nog de mogelijkheid om niet alleen onderaan maar ook bovenaan de pagina een ezelsoor te vouwen.
Ik kan niet al die geëzelsoorde verhalen opnemen in mijn reactie, ik moet mij tot één en niet meer dan één beperken. Na lang wikken en wegen kies ik voor
Bijfiguren. Het is niet het beste verhaal, het is een van de beste korte verhalen uit een bundel vol beste verhalen.
Ik ben op bezoek bij een geleerde in de taal- en letterkunde, die ik al vijftig jaar ken. Onze gezamenlijke weg is als een slangentong gespleten., hij is professor geworden en ik niet. Maar nu we aan het einde zijn, hij met emeritaat, ik met pensioen, zijn de tegenstellingen vervaagd en praten we onbevangen. Ik zeg dat ik de grootste bewondering heb voor mensen die een dikke roman kunnen schrijven en ik voeg er zachtjes aan toe dat ik het ook nog een keer wil proberen (omdat ik mezelf wil bewonderen). Hij lacht niet, maar raadt het me sterk af, hij zegt dat ik het niet moet doen omdat ik niets van psychologie begrijp, 'zelfs niet van de psychologie van de bijfiguren'. Dat is mooi geformuleerd, ik beloof hem ervan af te zien. Maar 's avonds in bed bedenk ik dat ik misschien wel een onpsychologische roman kan schrijven voor al die mensen die er ook niets van snappen.
Prachtig toch? En nu? Nu
Bordeaux met ijs bestellen, waarvan Kees Fens ooit zei:
voor tweederde meesterstukjes waaruit geen woord gemist kan worden () geen explicietheid, die zeurkant van de literatuur. Het begint direct en eindigt precies met de juiste zin () een zeer goed boek.
Wie wil weten hoe A.L. Snijders het voor elkaar krijgt om zo compact, direct en meesterlijk te schrijven, kan dat uitvinden door te luisteren naar
de podcast van Literatuur Late Night waar hij 7 februari j.l. te gast was.Ook te vinden via iTunes. Bovendien kom je dan ook te weten waarom er al zo'n 30 jaar een trekker bij hem in de tuin staat....
View all my reviews
