Maar Disney's Hiawatha lijkt niet erg op die van Longfellow, zo blijkt. Daisy Hildyard, degene voor wie het gedicht van Longfellow haar 'book of a lifetime' is, kent het schattige indiaantje niet eens, want mijn rondbuikindiaantje wordt helemaal niet genoemd. En ik ken haar, of eigenlijk Longfellows, Hiawatha weer niet. Het onvolprezen YouTube geeft uitsluitsel:
The Song of Hiawatha by Henry Wadsworth Longfellow - FULL Audio Book
Maar ook dat blijkt niet de echte Hiawatha te zijn.Want volgens Wikipedia was Hiawatha wel een indiaan, maar niet een Rondbuikindiaan en ook geen Ojibwe, maar een Haudenosaunee. Bovendien heette hij helemaal niet Hiawatha, maar Manaboozhoo (Nanabush).
Voor wie het ellenlange gedicht zelf wil lezen (als ook bij jou de CC - captive caption - bij de YouTubevideo niet werkt), is de link naar het gedicht, samen met andere wetenswaardigheden rondom het gedicht op Wikipedia (ditmaal de Engelse versie vanwege het feit dat dat zoals gebruikelijk veel uitgebreidere informatie bevat) te vinden.
Het gedicht is ook in het Nederlands te lezen, want Guido Gezelle heeft het in 1886 vertaald en dat is nog steeds - in ieder geval tweedehands - verkrijgbaar. Maar misschien is het beter om een andere 'vertaler' te lezen, want tijdens mijn naspeuringen kom ik op de site Woest en Ledig dit tegen:
"Het lied van Hiawatha is werkelijk een prachtig boekje. Lemaire vertelt het verhaal van The song of Hiawatha, een Amerikaans heldendicht van Henry Wadsworth Longfellow (1807 – 1882), geen man die bij ons in de boekenkast veel planken bezet houdt. Of het gedicht goed is, weet ik niet – het is in ieder geval beroemd. Wat ik na lezing van Lemaire wel (weer) weet, is dat poëzie allerminst vrijblijvend is. Al helemaal niet in de negentiende eeuw.
In zeer leesbare taal beschrijft Lemaire waar Longfellow zijn idee voor zijn gedicht weghaalde en binnen welke context dat gebeurde. Fascinerend leesvoer over de vorming van nationaliteiten en identiteit. Met fijne anecdotes over hoe de Schotten – net als de Friezen met hun Oera Linda-boek – de kluit probeerden te belazeren door een epos te verzinnen, terwijl de Finnen en Duitsers datzelfde doel via literatuur en het verzamelen van volksverhalen wel op een eerlijke manier wisten te bereiken.
Plus aandacht voor invloed die Longfellow met zijn werk uitoefenende. Allereerst op de Amerikaanse cultuur, inclusief Walt Disney en zijn Hiawatha – wat een tamelijk onuitstaanbaar stripfiguur opleverde, nog net boven Rakker. Maar ook op de Europese cultuur, tot en met in Vlaanderen aan toe, waar Guido Gezelle in de bekoring raakte van Longfellow. Ik wist het allemaal niet. Nu ik het wel weet, ben ik er voor even gelukkig mee.
Het lied van Hiawatha is vermoedelijk een voorpublicatie van de nog te verschijnen bundel Verre velden waarin Lemaire, aldus internet, ook een essay heeft opgenomen over Rilke. Iets om uit te kijken. De eerste bestelling voor Ambo Anthos staat alvast klaar."
Inmiddels is Verre Velden van Ton Lemaire beschikbaar, als e-boek en in papieren vorm. En ik heb een paar bonnen liggen waarmee ik al een aardige aanbetaling voor de papieren versie van het boek kan doen.... Bovendien kan het geen toeval zijn dat ik op dit boek stuit, terwijl ik die bonnen in mijn tas heb zitten. Toch?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.