Rembrandt van Typex

The Guardian heeft gisteren een te gekke recensie geplaatst over het boek Rembrandt van Typex.

De conclusie van de recensie:
Typex covers all this ground, but episodically; like any good biographer, he understands that his subject's life turned on certain moments, and he has made these his focus. The atmosphere of the book is wonderful, Typex having captured both Rembrandt's vast appetites and the puritanism of the day – the one, you sense, endlessly feeding the other. The drawings are fantastic: they teem with life (and, sometimes, with rats). Typex, like Rembrandt, is good at faces, and the doughier the better; almost everyone in this book looks like a potato. It feels outrageous to write it but I think Rembrandt Harmenszoon van Rijn would have adored this book. He would have admired its draughtsmanship and its wit and – given how many times he painted himself – he would have loved the fact that he is its star, warts and all.

De VPRO heeft (natuurlijk zou ik bijna zeggen) ook al aandacht besteed aan dit boek. Op de Boekenpagina staat een stukje van Michael Minneboo Typex' Rembrandt, waarvan een uitgebreidere versie hier te vinden is, en afgelopen donderdag werd een interview met Typex uitgezonden tijden De Avonden. Bovendien was Typex afgelopen woensdag (10 april), een uur lang te horen op de radio bij de NTR: Kunststof radio.